069. Diabolika - S.J. Kincaid

Diabolika - Zabójcza broń. 
Stworzenie, które przywiązuje się do jednej osoby. Chroni ją, opiekuje się i kocha. Tylko do niej odczuwa takie emocje.
Narzędzie zagłady. 
Wystarczy jeden rozkaz, a zgładzi twoje kruche ciało. 

Tytuł:Diabolika
Autor: S.J. Kincaid
Data wydania:15 lutego 2017 r.
Stron: 412
Wydawnictwo: Moondrive
Seria: Diabolika
Gatunek: literatura młodzieżowa
Styl pisania: 8,5/10
Ocena bohaterów: 9/10
Ocena fabuły: 9/10
Ocena okładki: 9,5/10 
Ocena ogólna: 9/10


Mój wzrok przykuła nowa ofiara. Tym razem nie była to ludzka istota. Nie odczuwała lęku do mnie, a jednak było się czego bać. Na moich dłoniach było już wiele krwi nie winnych istnień, które co chwile były mi podrzucane. Za zabicie każdej z nich bez skrupułów dostawałam nagrodę. Jednak jeśli nie posłuchałam i nie zrobiłam tego czego oczekiwali byłam karana. 

Istota wersji męskiej powoli zaczęła się rozglądać zdezorientowana po pomieszczeniu. Jej wzrok szybko napotkał się z moim. Usta powoli wykwitły w dziwnym grymasie zwanym uśmiech. Nie widziałam czego ta istota się spodziewała. Wiedziała, że została wysłana na pewną śmierć?
Na pewno nie. 

Bez żadnych skrupułów rzuciłam się na niego rozrywając jego tętnice. Krew była wszędzie jednak nie zwarzałam na nią. Delektowałam się czynem, który uczyniłam. 

( Wstęp nie występuje w książce jako jej fragment. 

Samodzielnie go napisałam. )

Diabolika - książka, która wmurowała mnie w fotel.

Zaczynając Diabolike kompletnie nie wiedziałam, że książka mnie zaciekawi przez motyw Science fiction. Od razu wam zdradzę, że książki tego gatunku nie za bardzo mnie ciekawią i często mnie nudzą. Jednak nie tym razem.
Zaczynając czytać nie wiedziałam z jakim gatunkiem się spotykam. Myślałam, że to będzie zwykłe fantasy. Powieść miała wiele chwalebnych opinii i myślałam, że się zawiodę widząc z jakim gatunkiem literackim mam styczność. Jednak BUM nie zawiodłam się. 

Książka ma nam wiele do zaoferowania nie tylko świetnie wykreowany świat jak i również bohaterów, ale również wiele intryg co ja osobiście uwielbiam w książce. Mamy również wątek miłosny o którym dalej napiszę coś więcej, bo trochę można powiedzieć mnie zawiódł. 

Styl pisania autorki jest naprawdę ciekawy. Mamy wiele trudnych słów i nowych nazw. Widzimy bardzo jak pisarka musiała się postarać w wykreowaniu świata. Bardzo to doceniam. Chociaż czasami czułam nie dosyt właśnie spowodowanym próżniejszym zatrzymaniem się akcji w jednym miejscu.

Bohaterowie książki są w pewien sposób orginalni, ale zarówno schematyczni. Bardzo podoba mi się silna główna bohaterka z którą mamy styczność od samego początku. Muszę podkreślić, że zmiana Nemezis jest bardzo ciekawa i właśnie w sposób oryginalna. Całą książkę jesteśmy świadkami jej przemiany.Mamy również cudownego Tyrusa, którego z jednej strony kocham, a z drugiej nienawidzę. Jest to naprawdę skomplikowana postać, którą doceniam jednak są pewne minusy czyli miłość.
W książce jak już wspominałam mamy styczność jak w wielu młodzieżówkach pierwsze zauroczenia, związki, a nawet już silniejsze uczucia. Jednak czy nie są one troszeczkę wymuszone?
Czytając Diabolike byłam podzielona. Z jednej strony nie które sceny były naprawdę uroczę i zachwycały mnie. Jednak były również takie, które po prostu wydawały mi się już przesadzone. I po prostu miałam takie NIE. 

Fabuła książki mnie zauroczyła. Jest naprawdę ciekawa jednak nie w stu procentach oryginalna. Jest to po prostu kolejna powieść dystopijna jednak nie zmienia to faktu, że strasznie mnie tym kupiła!
Zakończenie powieści po prostu zachwyca jednak nie jestem do końca ufna do tego zakończenia. Tutaj jednak nie zdradzę dlaczego. 

Diabolikę polecam z całego serduszka jednak jeśli nie lubicie drastycznych scen ta książka nie jest dla was. Moja mama, która czytała nią mówiła, że jej to strasznie przeszkadzało jednak ja nawet tego nie odczułam.
Na pewno ta powieść jest dla trochę starszej młodzieży w wieku już powyżej trzynastego roku życia, czternastego.